Ik heb het afgelopen artikel over biomassa en het aandeel hout daarin https://www.bjmgerard.nl/?p=9853 genoemd op Facebook. Je weet van tevoren dat daar commentaar op komt en dat was ook de bedoeling. Ik reageer altijd uiterst zorgvuldig op dit soort bijdragen, omdat ik het als mijn taak zie kennis te verspreiden over milieu- en energiezaken op basis van natuurwetenschappelijke discipline.
Ik heb zoveel werk gemaakt van mijn antwoord op onderstaande twee bijdragen op Facebook, dat het loont om daar een apart artikel op deze site van te maken. Ik ben er maar eens goed voor gaan zitten. Heb ik de volgende keer iets om naar te verwijzen.
Ik heb het ingebrachte commentaar als aanleiding gebruikt om nog eens kritisch door de tekst heen te lopen en verbeteringen en aanvullingen aan te brengen.
Tevens heb ik nog een achtste gedachtenfout besproken.
Bernard Gerard (oorspronkelijke Facebooktekst)
Er lopen discussies, soms emotioneel, over biomassa-inzet, die vervolgens gelijk gesteld wordt aan houtstook, die weer geassocieerd wordt met bomen die uit de grond gerukt worden en rechtstreeks de versnipperaar in gaan. Dat is grotendeels onzin, mede in de wereld geholpen door onkunde van Zembla en Arjen Lubach.
Het verschijnen van het Jaarverslag 2018 over de inzet van houtige biomassa van het Platform Bioenergie (PBE) gaf de gelegenheid om, met cijfers onderbouwd, te kijken wat er nou echt waar was.
De conclusie: de meeste biomassa is geen hout, nagenoeg alle snipperhout voor professionele inrichtingen is residuhout, en nagenoeg alle materiaal komt uit Europa (meest uit Nederland).
Er bestaat geen principiele reden om tegen het stoken van hout voor energiedoeleinden te zijn.
Zie www.bjmgerard.nl/?p=9853 .
Een lezer geeft aan dat een van de redenen om tegen het stoken van hout te zijn is de CO2 die vrijkomt.
Bernard Gerard (reactie)
Integendeel. De clou is dat die CO2 ook weer opgenomen wordt. Als je maar over een tijd kijkt die lang genoeg is, is de verbranding van hout bijna CO2-neutraal.
De lezer vraagt zich af hoe lang duurt het dan voordat die CO2 weer is opgenomen.
Meneer G (een andere lezer):
Hout is per definitie CO2 neutraal. De koolstof uit de lucht zit in het hout. Het gaat om het verschil in snelheid. Stook maar een avondje kachel warm en bereken hoe lang je moet wachten voordat het is aangegroeid. Als CO2 compensatie bv vanuit vliegen plaatsvindt dan is dat een oppervlakteclaim voor de eeuwigheid. Immers voor jouw vlucht laat je ergens een boom groeien, die weer dood gaat (CO2 komt vrij) Dus nieuwe boom planten etc etc
Bernard Gerard (reactie)
In de argumentatie van beide lezers komen dezelfde principiele gedachtenfouten terug, die je in deze discussie altijd ziet. Ik zie het als mijn taak om deze te bestrijden.
De eerste gedachtenfout is dat biomassa altijd gelijk wordt gesteld aan houtstook. Mijn verhaal begon met de eerste vraag of die gedachte terecht is en het antwoord is simpelweg ‘nee’ . Veel bioenergie komt niet uit hout.
In dit concrete geval is te begrijpen dat de de lezers biomassa verengen tot hout, omdat het Platform Bio-energie een publicatie uitgebracht heeft (welke basis van deze discussie is) die over het hout-deel van hun bezigheden gaat. Vervolgens heb ik die zelf in het grotere kader van bio-energie in het algemeen gezet.
Desalniettemin wordt deze gedachtenfout veel gemaakt.
De tweede gedachtenfout is dat men bomen kapt met als hoofddoel om ze geheel op te stoken. Dat is een populaire beeldvorming, oa in de wereld gebracht door Zembla en Lubach, maar het is, op zijn minst in de PBE-werkelijkheid, in genen dele het geval.
Het PBE geeft nauwkeurig aan waar hun hout vandaan komt, en dat is bijna uitsluitend afvalhout. Ze geven de herkomst aan.
Hout wordt als regel op de eerste plaats voor andere doelen gebruikt als voor verbranding, nl voor zaken als timmerhout, papier, en vergelijkbare klassieke doelen. De restanten daarvan (bijvoorbeeld via de omweg van de rioolwaterzuiveringsinstallaties), samen met de restanten van beheersmaatregelen, leveren de bulk van de energie.
De zwakke plek in het PBE-verhaal is dat slechts de helft van dit hout gecertificeerd is. De vraag is of er voor alle afvalhout überhaupt een certificering bestaat (gecertificeerd houtachtig materiaal uit de waterzuivering? gecertificeerd afvalhout van de triplexindustrie?). Om een voorbeeld te noemen: veruit de grootste bron van duurzame energie in Schijndel is de verbranding van restanten van de houtverwerkingsfabriek (waarvan dus de hoofdbezigheid is om timmerhout te gebruiken).
De derde gedachtenfout is dat mensen geneigd zijn hun eigen persoonlijke ontwikkelingsgang tot maat der dingen te verklaren. Het probleem bestond in hun beleving eerst niet, tot het subjectieve individu erover begon na te denken, en vanaf dat moment wordt ineens alles een ingreep (die tot dan toe in de beleving van de persoon in kwestie niet plaatsvond).
Maar de herbebossing van Europa loopt al minstens een eeuw. Er heeft zich een soort balans ingesteld tussen kap en bevordering, waardoor de hoeveelheid bos in Europa al een eeuw groeit. Zie www.bjmgerard.nl/?p=8899 en link eens door naar het verhaal over het Leenderbos (zie www.bjmgerard.nl/?p=6753 ). Ongeveer 120 jaar na de start van dit proces betreden de twee lezers (en vele anderen) het slagveld en vinden dat vanaf dat moment ineens de kap een probleem is en niet meer mag. Een langlopend proces wordt opgehangen aan een willekeurig subjectief beginmoment dat niet aan het objectieve begin ligt.
Zie ook www.bjmgerard.nl/?p=972 .
Gedachtenfout vier is dat in de bijdrage de twee lezers het cruciale woord ‘bosbeheer’ ontbreekt. Er is goed en slecht bosbeheer. Het Europese bosbeheer is en was grosso modo in deze en de afgelopen eeuw goed, en in het tropisch regenwoud is het vaak slecht. Die moeten niet met elkaar verward worden. Boosheid over de een is niet per definitie op zijn plaats bij de ander.
Je kunt overigens geen bos beheren, en ook geen nieuw bos aanleggen, zonder te kappen. Er moet gesnoeid worden, uitgedund, bomen worden ziek, ze waaien om enz.
Tegelijk weet je ook dat een bos slechts beperkt biomassa kan opleveren. Als een boom gemiddeld 100 jaar oud wordt, kun je dus elk jaar in principe maar hooguit 1% kappen en gebruiken (dat doet bijvoorbeeld Staatsbosbeheer). Als ik het dus over kap heb, bedoel ik in dit soort evenwichtscondities of beter.
Een ouderwetse uitdrukking, die in dit verband op zijn plaats is, is dat je het bos moet beheren als een rentmeester. Het brengt jaarlijks op en er is niets op tegen om die opbrengst in te boeken.
Andersom geformuleerd betekent het rentmeesterschap dat je geen willekeurige targets kunt verbinden aan biomassa resp. hout. Je kunt bijvoorbeeld niet a priori eisen dat houtstook kolen geheel moet vervangen. De limiet is het aanbod van wat je op verantwoorde wijze aan biomassa/hout op de been kunt brengen. Die limiet is groter dan nul en niet onaanzienlijk, maar niet oneindig.
Die limiet is overigens voor alle andere vormen van duurzame energie ook niet oneindig.
Gedachtenfout vijf is dat men denkt dat alle bos per definitie hoogwaardige natuur is (wat niet zo is – er is bos in alle soorten en maten en een deel daarvan is productiebos). En men denkt dat alle niet-bos geen hoogwaardige natuur is.
Dat is een gevaarlijke misvatting. Nederland is gebonden aan de Europese Natura2000 – eisen. Die specificeren een groot aantal biotopen die allemaal vooruit moeten gaan en minstens niet achteruit – reden voor de recente PAS-uitspraak van de Raad van State.
De Strabrechtse Heide is bijvoorbeeld een Natura2000-biotoop die slechts overeind gehouden kan worden door bomenkap, want anders groeit die heide in no time dicht. Op een moment dat goedbedoelende bomenliefhebbers gaan eisen dat het (al dan niet Natura2000-) bos bevoordeeld wordt ten nadele van het andere Natura2000-gebied, zaagt de natuurliefhebber de tak af waarop hij zit. Hij stelt het Natura2000-beginsel ter discussie.
Dit is niet theoretisch, want de belangrijkste reden waarom er in Nederland bomen gekapt worden is voor natuurontwikkeling en -beheer.
Gedachtenfout zes is dat men denkt dat een bos per definitie koolstof vastlegt. Men verwart ‘vasthouden’ en ‘ vastleggen’ .
Geen enkele boom heeft het eeuwige leven. Gerekend over zijn hele levenscyclus slaat een boom geen koolstof op: wat er bij de groei opgenomen wordt, komt er bij het rotten weer uit.
Een groeiend bos legt koolstof vast en houdt koolstof vast. Een stervend bos geeft koolstof af.
Een volwassen bos houdt koolstof vast, maar legt netto geen nieuwe koolstof vast want dan zou die koolstof in hout worden omgezet, en zou het bos groeien – wat een volwassen bos per definitie niet meer doet. Grafisch uitgedrukt betekent dat dat de hoeveelheid koolstof per hectare, uitgezet tegen de leeftijd van het ongestoorde bos, afvlakt tot horizontaal en daarna daalt.
De enige manier om koolstof (in principe) ongelimiteerd vast te leggen in de vorm van hout, is om planmatig te kappen en het hout te gebruiken voor doelen die langer meegaan dan een individuele boom. Ik ben bijvoorbeeld voor een revival van de houtbouw. Zie www.bjmgerard.nl/?p=5576 . Ik las met interesse dat de gemeente Eindhoven hiermee bezig zou willen gaan.
Ik ben in principe voor het aanleggen van nieuw bos, als dat bos gerealiseerd wordt op wat nu geen natuurgebied is (bijvoorbeeld landbouwgrond), en zolang men realistische verwachtingen heeft over wat er mee bereikt kan worden. Strategisch gezien biedt extra nieuw bos uitstel en geen eindoplossing.
Maar op die landbouwgrond kan ook een zonnepark gerealiseerd worden en daar ben ik ook helemaal voor.
De goede doelen concurreren vaak met elkaar. Een bos slaat tijdelijk koolstof op en is soms goed voor de biodiversiteit en de recreatie, een zonnepark bespaart structureel veel meer koolstof en is soms slecht en soms goed voor de biodiversiteit (zie https://www.bjmgerard.nl/?p=9231 ).
Er is geen standaard antwoord wat dan de juiste keuze is. Dat vraagt om degelijke, situatiegeboden analyse zonder een overdaad aan emotie.
Gedachtenfout zeven is de eindeloos rondzingende gedachte dat hout per kilo minder opbrengt dan kolen, en dus alleen daarom al niet deugt.
Op zich is juist dat hout een lagere verbrandingswarmte heeft. Kolen brengen ongeveer 40MJ/kg op en ovendroog hout ongeveer 16MJ/kg.
Het argument is echter irrelevant. Je dimensioneert de centrale op de gewenste output en het haalbare rendement. Dat betekent een bepaalde input. Uiteindelijk betekent het genoemde verschil niet anders dan dat je voor elke treinwagon met kolen drie treinwagons houtsnippers nodig hebt. Het scheelt iets in de energetische transportkosten, maar ten opzichte van dat wat getransporteerd wordt is dat erg weinig.
Tenslotte (gedachtenfout acht) zie je iedere keer de macrotrend dat mensen (ook natuurliefhebbers, milieumensen en linkse politici) in abstracto voor duurzame energie zijn, maar in concreto tegen. Men is voor duurzame energie maar tegen windmolens, idem tegen zonneparken, idem tegen biomassa enz.
Maar je hebt helemaal geen keus. Heleen de Coninck van het IPCC zei dat onlangs klip en klaar op het Groen Links-congres over biomassa (zie www.bjmgerard.nl/?p=9445 ) : het is èn èn èn en niet òf òf òf. Je hebt alles nodig, ook biomassa. En vervolgens presenteerde ze sheets over BECCS, BioEnergy and Carbon Capture and Storage, een methode om tot negatieve CO2 – emissies te komen. Feitelijk is houtbouw een vorm van BECCS.
Kortom: niet meteen emotioneel reageren, maar ook even analyseren.
TOEVOEGING DD 21 JULI 2019
De discussie ging nog een tijd verder en er werd een YouTube-filmpje in de strijd gegooid, waarin een grijparm halve boomstammen in de shredder mikte. Dat moest toch wel voldoende bewijs zijn?
Nee. De beelden zijn inderdaad suggestief en ik kan me voorstellen dat mensen zich op basis hiervan een oordeel vormen, maar verdere analyse ondergraaft dit oordeel.
Het filmpje komt van de site http://Www.ecopower.be . Ecopower is een Belgische coöperatie, gevestigd in Ham, met 50.000 coöperanten. Ze doen in zon en wind en in een kleine waterkrachtcentrale, en hebben daarnaast ook een houtpellet en -brikettenfabriek geopend. Je komt in het pelletdeel via de TAB pellets (en idem de briketten).
Vanuit dit pelletdeel kom je via de TAB Onze fabriek op het filmpje dat op YouTube rondgaat.
In het pelletdeel staat een link naar een apart pellet-dossier. Daar stelt Ecopower dat de onderneming aan hoge duurzaamheidseisen voldoet.
Pellets worden gemaakt uit toppen van rondhout, dat niet geschikt is voor meubels of constructies, en uit onbewerkt houtafval uit Belgische zagerijen. De pellets worden gemaakt uit naaldhout van binnen 150km afstand. De bossen worden duurzaam beheerd, hetgeen betekent dat er herplant wordt zodat de aangroei minstens zo groot is als de oogst.
Een en ander wordt geborgd door het EN plus A1 – keurmerk van de branche. Ook hierover wordt verdere informatie verstrekt.
Dis allemaal naar eigen zeggen van de onderneming. Maar dat is het gebruikte filmpje ook.
Ik vind dat wie het ene deel van deze site als bewijs gebruikt, op zijn minst ook de bewijskracht van het andere deel van dezelfde site moet beschouwen.
Het filmpje biedt geen waterdicht bewijs voor of tegen de bewering dat “er hele bomen de versnipperaar ingaan”.
Je ziet een machine in het bos die, op het oog, omgezaagde bomen integraal vastgrijpt. Dan zie je een tijd niks en daarna zie je een grijparm, die boomstamstukken van 3 a 4 meter op een vrachtauto legt (dat kun je zien doordat de opgestapelde boomstamstukken ongeveer 1,3* de breedte van de vrachtauto zijn, en vrachtauto’s mogen in de EU 2,55m breed zijn. ).
Tussentijds is er dus aan die bomen gezaagd, maar het is niet te zien met welk doel. Men kan dit kwaadwillend uitleggen als dat de hele boom in stukken de versnipperaar in gaat, of goedwillend dat het zaagbare deel buiten beeld als industrieel rondhout gebruikt is, en (een deel van) het niet zaagbare deel als tophout versnipperd wordt. Het laatste scenario is conform de regels van de klassieke bosbouw).
In het eerste scenario gaat Ecopower tegen zijn eigen, geëxpliciteerde regels in, in het laatste scenario niet.
Het bedrijf zou er verstandig aan doen dit type uitleg aan zijn bedrijfsfilmje toe te voegen. Voor een deel is deze uitleg te vinden op https://demonitor.kro-ncrv.nl/artikelen/bomen-kappen-voor-bio-energie-doen-we-dat-in-nederland?fbclid=IwAR1J_NjzPANee15hjupy1Sa7jS5EghY7UbYb9YDC8xt4nP3ubZ3t3x4Qm20 .
Er bestaan een aantal gespecificeerde criteria voor zaagbaarheid ten behoeve van industrieel A- of B-hout, bijvoorbeeld hoe recht de stammen zijn, of er veel knoesten in zitten, of ze rot zijn, en of ze minstens een bepaalde diameter hebben.
Het enige dat ik meende te kunnen zien dat veel stammen zo dun waren, dat ze onder de grens van de zaagbaarheid vielen. Knoestigheid viel in het filmpje niet waar te nemen, rot ook niet.
Het is zeer wel denkbaar dat de grijparm happen nam uit een stapel stamdelen, die afgekeurd waren als A- of B-hout..
Er bestaat goede regelgeving voor de klassieke bosbouw.
Nu geloof ik bedrijven niet op hun blauwe ogen.
Maar de vraag of er wetgeving bestaat is een andere dan de vraag of die wetgeving wordt nageleefd. Dat geldt voor elk delict.
Ik ben er geheel voor dat natuur- en milieuregelgeving gehandhaafd moet worden. Maar in onze rechtspraak wordt aangenomen dat iemand onschuldig is zolang het tegendeel niet bewezen is. Dat geldt ook voor de pelletfabricage door Ecopower.
Ondertussen leert mij deze discussie dat er behoefte is aan feitelijk materiaal. Hoe is de statistiek? Wanneer heet iets A- of B-hout? Waar wordt nietA- en nietB-hout verder voor gebruikt? Neemt de hoeveelheid bos in Nederland af of toe? Hoe lopen de stromen?
Hierover bestaat goed materiaal, o.a via de Stichting Probos. Ik kom hierop terug in een volgend artikel.
Meneer B G
Ik vind het absoluut onbeschoft om mijn citaat hier neer te zetten zonder daar eerst toestemming van mijn kant voor gevraagd te hebben. Ik verzoek u vriendelijk doch dringend om dat meteen te verwijderen.
Geachte mevrouw, meneer
Facebook is een medium met een openbaar karakter. Hierop vindt nu met u en met anderen een discussie plaats met een wetenschappelijke en/of politieke inhoud.
Ik ga er bij alles, wat ik in enige vorm openbaar publiceer met een maatschappelijke of politieke inhoud, bij voortduring van uit dat ik geciteerd kan worden. Dat geldt voor al mijn publicaties: opinieartikelen in de krant, mijn afstudeerscriptie, artikelen op deze en een andere site, ten behoeve indertijd mijn gemeenteraadswerk, en dus ook voor publicaties op Facebook.
In wetenschappelijke en politieke contexten hoeft voor een dergelijk citaat geen toestemming gevraagd te worden. Als ik zin zou hebben om bijvoorbeeld uit een redevoering of een opinie-artikel over biomassa van dhr. Van Raan van de PvdD te citeren, doe ik dat. Ik vraag daarvoor geen toestemming en hij zou dat overigens ook geen moment verwachten.
Ik heb niet in het minst bezwaar om geciteerd te worden, integendeel. Ik sta voor mijn opvattingen en draag deze gaarne via allerlei mogelijke kanalen uit.
De enige eisen die ik stel zijn dat er sprake is van een bronvermelding, en dat de geciteerde woorden correct worden weergegeven en passen bij de algemene lijn van het betoog.
In uw geval was het citaat woordelijk en volledig. Het voldeed dus aan de eisen van een politiek of wetenschappelijk citaat. Ik zou er graag een bronvermelding bij geven, als ik dat kon.
Omdat u mogelijk de citeerbaarheid van uitingen in een politieke/wetenschappelijke discussie onderschat heeft, en omdat het voor de lijn van mijn betoog niet uitmaakt, zal ik uw twee passages in de indirecte vorm ombouwen.
Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om mnog eens kritisch door het hele verhaal heen te lopen.
Dit gaat alleen maar om de subsidies. Er is niets duurzaam aan het opstoken van bossen. Zeker in deze tijd waarin we alle volwassen bomen nodig hebben in de strijd tegen de klimaat verandering is het pure waanzin. Om de werking van 1 volwassen boom te vervangen heb je 2800 jonge boompjes nodig. Overall zijn er de afgelopen jaren miljoenen bomen gekapt en opgestookt in centrales. En niet ain ons land. We importeren ook nog een miljoenen bomen van overzee en oost Europa om ze vervolgens met zware olie hier naartoe te verschepen. Je zou verwachten dat groen links de kant van hef milen klimaat zou vertegenwoordigen maar dat blijkt dus niet het geval. In Nijmegen wilden ze ook een bioenergiecentrale. Deze is gelukig door de gemeente tegengehouden. Voor die centale zou je een gebiet ter grote van get heumensoort bos iedere anderhalve week opstoken. Hier in de nijmeegse en Groesbeekse bossen heeft er de afgelopen vier jaar een enorme kaalslag plaatsgevonden. De taken liggen echter nog steeds in het bos maar de hele stamen werden vermalen tot snippers bij de energie centrales. Bij de grote droogte van afgelopen jaar hield ik mijn hart vast. Die taken zijn allemaal uitgedroogt, het is wachten op een ramp. Vanuit Amerika krijg ik van de vele actie groepen daar regelmatig nieuwe informatie toegestuurd van de enorme kaalslag die er daar plaatsvind voor onze centrales. Biomassa / bomen opstoken voor energie is pure ecocide. Dat kunnen jullie wel ontkennen en je van tevoren proberen in te dekken maar het zijn gewoon fijten.
Ik kom op een later moment op uw verhaal terug.
(Het specifieke probleem van de bosbeheeractiviteiten bij Malden zit vaag in mijn hoofd vanuit de krant, maar dat is al weer een tijd geleden. Ik wil eerst kijken of ik dara nog wat meer van kan vinden. Zie hieronder.
Mede vanwege uw reactie ben ik nog eens kritisch door mijn verhaal heen gegaan. Op sommige plaatsen heeft dat geleid tot verduidelijkingen en verbeteringen.
Misschien kunt u daar vast al naar kijken.)
Ik heb inmiddels de site Heiderijk bekeken van de actiegroep, die zich inzette tegen kap van bos ten behoeve van uitbreiding van een heidebiotoop.
Ik heb in het algemeen weinig kennis van ecologische overwegingen die in dit soort situaties spelen. Dat is mijn terrein niet. Nog minder heb ik zicht op de specifieke overwegingen die in Groesbeek en omgeving speelden, en op de communicatie met de omgeving. Ik ga hier geen oordeel over geven.
Ik constateer wel dat de gang van zaken in mijn verhaal over het opwekken van energie uit houtige biomassa past.
Ongeacht het waardeoordeel dat men kan uitspreken over de operatie in de bossen rond Groesbeek, zijn de bomen daar niet gekapt met de energiewinning als hoofddoel. Het aanleveren van versnipperd hout uit deze bomen valt dus onder de categorie ‘residu’. U constateert verder dat de takken zijn blijven liggen, en u voorziet een ramp. Zoals gezegd, ken ik de achtergronden niet. Mogelijk heeft men overwogen dat dood hout de natuur verrijkt, en mogelijk overweegt u de toegenomen kans op een bosbrand. Het zou beide waar kunnen zijn, maar in het kader van mijn verhaal doe ik er geen uitspraak over.
De bosoperatie bij Groesbeek is overigens een goed voorbeeld dat goede natuur- en milieudoelen elkaar onderling bestrijden.
U doet beweringen over energie uit hout, klimaateffecten van bomen en massale kap die ik meestal niet deel. Om dat uit te leggen verwijs ik naar bovenstaand artikel en de eerdere artikelen, waarnaar doorverwezen wordt.
Ik wil uit uw verhaal een voorbeeld uitlichten, namelijk uw bewering dat je 2800 jonge boompjes nodig hebt om het klimaateffect van een volwassen boom te evenaren. Dit nu kan niet waar zijn.
Een volwassen boom heeft een bepaalde hoeveelheid koolstof in zich opgeslagen, maar heeft geen nieuw klimaateffect meer. Volwassen bomen leggen geen nieuwe koolstof meer vast. Jonge boompjes doen dat wel. Bij het opnemen van koolstof winnen jonge bomen het ongezien van volwassen bomen.
Als u mijn oordeel wilt over ‘ massale kap’ en ‘ mljoenenimport’ , zou ik graag eerst onderliggend feitenmateriaal willen zien. Het zijn nu beweringen met zoveel open einden, dat je er niet onderbouwd op kunt reageren.
Erg goed artikel. Het stoken van biomassa is idd noodzakelijk. Overigens is het wel de vraag welke manier de verstandigste. Misschien is het verstandiger om via pyrolyse (vergelijk de Imbert houtgasgeneratoren uit de oorlog) of vergisting de (petro)chemische industrie van grondstoffen te voorzien.
De manier waarop is onderdeel van de bredere vraag naar het doel waarvoor je biomassa gebruiken wilt. Het cascaderingsprincipe zou moeten gelden, van hoogwaardig naar laagwaardig (van voedsel via stappen als bodemonderhoud en groene chemie naar verbranden). De invulling van deze gedachte hangt af van het soort biomassa. Omdat biomassa een heel gevarieerde categorie is, is het niet mogelijk daarop een enkel snel antwoord te geven.
Suikerbieten kunnen bijvoorbeeld voor voedsel dienen, voor groene chemie, voor bodemverbetering en voor energieproductie via vergisting.
Varkensmest kan (binnen zekere grenzen) benut worden voor bodemverbetering en voor energieproductie door vergisting. Over mestbewerking is op deze site veel materiaal te vinden.
Hout kan gebruikt worden voor klassieke doelen als constructie- en plaatmateriaal, papier en voor groene chemie en voor energieproductie door verbranding. Je kunt hout niet vergisten, maar er inderdaad wel pyrolyse op toepassen of bijvoorbeeld Fischer-Tropschtechnieken om biokerosine te maken (waarvan ik voorstander ben). Er bestaan echter nog geen fabrieken die deze laatste twee technieken op industriële schaal kunnen toepassen. Ik ben onlangs met een groep aan de open Universiteit afgestudeerd op dit onderwerp (zoek op mijn site op bachelor).
Deze discussie gaat echter over veel basalere vragen, namelijk of het überhaupt toegestaan is om biomassa te gebruiken, en of biomassa per definitie hetzelfde is als hout, en in welke mate hout koolstof kan opslaan. De discussie is veeleer politiek-ideologisch dan technisch-wetenschappelijk. Ik wil in deze discussie de zakelijkheid en de nuance inbrengen, anders is dit het zoveelste voorbeeld van goedwillende mensen die in zijn algemeenheid voor duurzame energie zijn maar in concreto tegen. Men heeft daar een soort abstracte, geidealiseerde voorstelling van.
Ik ben het dus met u eens dat een inhoudelijke discussie over de wijze van invullling interessant is. Maar de daaraan voorafgaande discussie is urgenter.